پازولینی را باید از جمله سینما گران آوانگارد، جنجالی و بحث برانگیز در جامعه ی جهانی سینما به حساب آورد. دهه ی ۶۰(۱۹۶۰)زمانه ی ظهور این نابغه ی سینمایی است، در طول این دهه او به زبان و ساختار سینمایی مختص به خودش رسیده بود، فضایی که از هیچ زمینه ی سینمایی پیش از خود الهام نمی گرفت بلکه از هنرهای پیش از خود بهره می برد؛ از ادبیات فولکور و موسیقی خاص خودش. او از جمله معدود سینماگران آن بازه ی زمانی-جغرافیایی بوده است که کمتر به پروسه ی سینمایی اثر توجه داشت و بیشتر توجه خود را معطوف هدف و محتوی می کرد.