در نگاهی کوتاه و گذرا به سیر تاریخی زبان فارسی آن ویژگی که بیش و پیش از هر ویژگی دیگر به چشم میآید، پایداری و ماندگاری این زبان است. چرا و چگونه زبان فارسی توانست از چرخشگاههای تاریخی جان به در برد؟ توانست پس از تازشِ عربها به ایران و فروپاشی امپراتوری پانصدسالهی ساسانی و سپس در گذر تاخت-و-تازهای پیدرپی قومهای دیگر (ترک و ترکمن و مغول و…) و فرمانروایی دودمانهایی با ریشه و تبار انیرانی (ناایرانی) بپاید و تا به امروز دوام بیاورد؟ توانست از آنچه پس از اسلام بر زبان و تمدن و فرهنگ مردم مصر گذشت و یا آنچه پس از سلجوقیان در آناتولی و همچنین در آذربایجان روی داد، برکنار بماند؟