رابیند رانات تاگور، شاعر و اندیشمند بنگالی هند تاج محل را "قطره اشکی بر رخسار تاریخ" نامیده بود. همسر یک افسر بریتانیایی در قرن نوزدهم میلادی نوشته بود: "اگر قرار است برای من هم تاج محلی دیگر بسازند، حاضرم فردا بمیرم". "ادوین آرنولد"، شاعر انگلیسی، در توصیف تاج محل می نویسد: "این ساختمان به مانند دیگر بناها، صرفا یک کار معماری نیست، بلکه روی سنگ های زنده آن اشتیاق و علاقه شدید عاشقانه یک امپراتور حک شده است." و جهانیان تاج محل را به عنوان یکی از هفت عجایب دنیا شناخته اند. داستان بنای این مجموعه عمارات مجلل که در وسط آن گنبد تاج محل چون نگینی می درخشد، بر ارزش تاریخی این شاهکار هنری افزوده است. تاج محل، در واقع، باشکوه ترین هدیه یک شاه به همسر از دست رفته اش است و پایه های آن بر عشق وافر شاه جهان گورکانی به ممتاز محل ایرانی تبار استوار است.