شصت سال از درگذشت محمد تقی بهار، ملکالشعرا، (۱۳۳۱-۱۲۶۵) ، قله سترگ ادبیات معاصر ایران میگذرد. او علاوه بر آنکه شاعری چیرهدست و نویسندهای توانا بود، یکی از برجستگان پژوهش در تاریخ و فرهنگ ایران نیز به شمار میرفت. ولی اینها همه به یک سو، جانی شیفته آزادی داشت و در سالهای دشوار دمی از اندیشه به وطن و ناهنجاریهای آن غافل نبود. بهار از همان آغاز پاگیری جنبش مشروطه به مبارزان راه آزادی پیوست و با عضویت در انجمن انقلابی "سعادت" به ستیزه با استبداد برخاست. با گشایش حزب "دموکرات ایران" در مشهد، به عضویت کمیته ایالتی برگزیده شد و روزنامه "نوبهار" را به عنوان ارگان حزب انتشار داد. مقالات آزادیخواهانه او در نو بهار آن چنان محبوبیتی برای او فراهم آورد که از سوی مردم "درگز" و "کلات" به نمایندگی مجلس سوم انتخاب شد.