ایمانوئل کانت، فیلسوف بزرگ آلمانی، عمدتا در دو کتاب «سنجش خرد کنشمند» یا «نقد عقل عملی» و «بنیاد متافیزیک اخلاق»، به کنش و رفتار اخلاقی میپردازد. رفتار اخلاقی از نظر کانت، به معنای حس تکلیف است. حس تکلیف با اراده و خواست خیر، ملازم است. این حس تکلیف اما از دید کانت، امری عقلانی، ضروری و کلی است. تمام مسأله اخلاق کانت همین است که رفتار اخلاقی براساس صرف تکلیف، نه مصداق تکلیف، است. او تنها چند رهنمود حکمتی تعیین میکند؛ ازجمله اینکه «انسان، غایت است؛ نه وسیله». این اصل اساسی اخلاقی کانت به این معنا است که معیار هر رفتار اخلاقی، غایت در نظرگرفتن انسان است. باید با هر انسانی، در هر شرایط و موقعیتی، به مثابه یک غایت رفتار کرد. اگر رفتار ما باعث شود انسانی، وسیله رسیدن به غایات دیگر ما شود، چنین رفتاری، قطعا غیراخلاقی است.
تئودور آدرنو در نظریه زیبایى شناسى به اکسپرسیونیسم بسیار بیشتر از امپرسیونیسم، سمبولیسم و سوررئالیسم پرداخته است، اما این به معناى شیفتگى نیست. فهرست مجموعه آثار آدرنو که زورکمپ آلمان منتشر کرده نه فقط از حیث کثرت آثار بلکه از حیث تنوع موضوعات حیرت آور است. فلسفه بخشى از این موضوعات است. مطالعات فرهنگى، نقد و تفسیر آثار آهنگسازها، نظریه هنرى، فلسفه موزیک، تحقیقات بینارشته اى با اولویت جامعه شناسى و روانشناسى، نقد فرهنگ و یادداشت هاى حجیمى درباره ادبیات از جمله این موضوعات هستند.