در علوم سیاسی اصولا یک پوپولیست بیش از آنکه به انتشار افکار خویش یا ارایه ابعاد راهبردی خویش در زمینه سیاست و نظایر آن بیاندیشد، تمایل دارد که چهره وی با تحریک احساسات درونی وبه شکل نمایشی در برابر توده های عظیمی از مردم به نمایش در آید و همین مسایل کافی است تا مقوله رسانه - آنگاه که در اختیارقدرت و معتقدان به باوری پوپولیستی قرار می گیرد به ابزاری قدرتمند برای گسترش موقتی ! این باور در آید اما باید دانست که علاوه بر انگیزه های سیاسی ،وجهه ای تجاری و سودجویانه نیز وجود دارد که شاید چندان هم سیاسی نباشد و در اینجاست که بیش از مفهوم سیاسی پوپولیسم مفهوم اجتماعی «مردم برانگیخته گی»یا تحت الشعاع قرار دادن آنی مردم موضوعیت می یابد.