شاهرودی را میتوان شاعری دانست که اشعارش رنگ و بویی اجتماعی دارد، اما پیش از تحلیل این ویژگی در اشعار او، بد نیست توضیحی کوتاه درباره ویژگیهای کلی این نوع شعر بیاید. باید گفت شعر اجتماعی اگرچه مانند شعر سیاسی به حوادث اجتماعی و مردمی اطراف خود بیاعتنا نیست و این حوادث نقش پر رنگی در شکلگیری آن دارند، اما بر خلاف شعر سیاسی، پیش و بیش از آنکه به گفتمانهای سیاسی و گزارههای ایدئولوژیک اختصاص داشته باشد، روابط و مناسبات انسانی را مد نظر قرار میدهد. از همین رو است که شعر اجتماعی میتواند برای مردمانی از هر کجای دنیا خواندنی باشد و آنان با شعر اجتماعی همذاتپنداری خواهند کرد.